ยมกวรรค
01เรื่องพระจักขุปาลเถระ
ขณะที่พระศาสดาประทับอยู่ที่วัดพระเชตวัน
ทรงปรารภพระจักขุปาลเถระผู้ตาบอด
ตรัสพระธรรมบทพระคาถาที่ 1 นี้
ครั้งหนึ่งพระจักขุปาลเถระเดินทางไปเฝ้าพระศาสดาที่วัดพระเชตวัน
ในคืนหนึ่งขณะที่ท่านเดินจงกรมอยู่นั้น
พระเถระก็ได้เหยียบแมลง(เม่า)ตายโดยไม่มีเจตนา
ในตอนเช้าพวกพระภิกษุที่ไปเยี่ยมพระเถระพบแมลงที่ตายนั้นเข้า
มีความคิดว่าพระเถระทำสัตว์ให้ตายโดยเจตนา จึงนำความขึ้นทูลพระศาสดา พระศาสดาได้ตรัสถามภิกษุเหล่านั้นว่า
เห็นพระเถระฆ่าแมงเหล่านั้นโดยเจตนาหรือไม่
เมื่อพระภิกษุเหล่านั้นกราบทูลว่าไม่เห็น
ตรัสว่า “พวกเธอไม่เห็นจักขุปาลฆ่าสัตว์ฉันใด
จักขุปาลก็ไม่เห็นแมลงเหล่านั้นฉันนั้น นอกจากนั้นแล้ว พระจักขุปาลนี้ก็เป็นพระอรหันต์แล้ว
จึงไม่มีเจตนาที่จะฆ่าสัตว์และเป็นผู้บริสุทธิ์” เมื่อภิกษุทั้งหลายทูลถามว่า
พระจักขุปาลเถระนี้เป็นถึงพระอรหันต์แต่เพราะเหตุใดจึงตาบอด
พระศาสดาได้นำเรื่องในอดีตชาติของท่านมาตรัสเล่าว่า
ในอดีตชาติพระจักขุปาลเป็นแพทย์ ครั้งหนึ่งไปรักษาตาให้แก่คนไข้หญิงคนหนึ่ง
คนไข้หญิงคนนี้ได้ให้สัญญากับนายแพทย์ว่านางกับลูกๆจะยอมเป็นข้าทาสรับใช้หากว่าดวงตาที่บอดทั้งสองข้างของนางสามารถรักษาให้หายได้ แต่ต่อมานางกลัวว่านางพร้อมกับลูกๆจะต้องตกเป็นทาสของนายแพทย์จริงๆ
จึงได้พูดโกหกนายแพทย์ไปว่าดวงตาทั้งสองข้างของนางมีอาการแย่ไปกว่าเดิมทั้งๆที่ได้รับการบำบัดหายขาดไปแล้ว
ข้างนายแพทย์ก็รู้ว่าคนไข้ของเขาหลอกลวงจึงได้แก้เผ็ดด้วยการผสมสารพิษลงในยาหลอดยาให้คนไข้นางนั้นหยอด พอนางหยอดเข้าไปก็เลยทำให้ตาบอดสนิททั้งสองข้าง
เพราะผลของอกุศลกรรมในครั้งนั้นทำให้นายแพทย์ต้องตาบอดหลายครั้งในภพชาติต่างๆ
จากนั้นพระศาสดาได้ตรัสความในพระคาถาที่ 1
นี้ว่า
มโนปุพพงฺคมา ธมฺมา
มโนเสฏฺฐา มโนมยา
มนสา เจ ปทุฏเฐน
ภาสติ วา กโรติ วา
ตโต นํ ทุกฺขมนฺวติ
จกฺกํ ว วหโต ปทํฯ
ทุกสิ่งทุกอย่างมีใจเป็นผู้นำ มีใจเป็นใหญ่
สำเร็จได้ด้วยใจ ถ้าคนเรามีใจชั่วเสียแล้ว
การพูด การกระทำก็พลอยชั่วไปด้วย
เพราะการพูดชั่วกระทำชั่วนั้น
ทุกข์ย่อมตามสนองเขา
เหมือนล้อเกวียนหมุนตามรอยเท้าโค.
เมื่อเทศนาจบลง ภิกษุ 30000
รูปได้บรรลุเป็นพระอรหันต์พร้อมด้วยปฏิสัมภิทา.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น