03.เรื่องเด็กหลายคน
พระศาสดา
เมื่อประทับอยู่ในพระเชตวัน
ทรงปรารภภิกษุฉัพพัคคีย์
ตรัสพระธรรมเทศฯนี้ว่า สุขกามานิ ภูตานิ
เป็นต้น
ในวันหนึ่ง
พระศาสดาเสด็จทรงบาตรเข้าไปในกรุงสาวัตถี
ทรงเห็นพวกเด็กเป็นอันมาก
เอาไม้ตีงูตัวหนึ่งในระหว่างทาง
ตรัสถามว่า พวกเขากำลังทำอะไร
เมื่อพวกเด็กตอบว่า “กำลังเอาไม้ตีงู”
“ตีมันเพราะเหตุใด”
“เพราะกลัวว่ามันจะกัด”
พระศาสดาจึงตรัสกับเด็กเหล่านั้นว่า “พวกเจ้าตีงูนี้ด้วยคิดว่า จักทำความสุขแก่ตน
จักไม่เป็นผู้ได้รับความสุขในที่โลกหน้าที่ตนไปเกิดแล้วๆ แท้จริง
บุคคลเมื่อปรารถนาสุขแก่ตน
แต่ประหารสัตว์อื่น
ย่อมไม่ควร"
จากนั้น ได้ตรัสพระธรรมบท 2 พระคาถานี้ว่า
สุขกามานิ
ภูตานิ
โย
ทณฺเฑน วิหึสติ
อตฺตโน
สุขเมสาโน
เปจฺจ
โส น ลภเต
สุขํ.
สัตว์ผู้เกิดมาแล้ว เป็นผู้ใคร่สุข
บุคคลใดแสวงหาสุขเพื่อตน
แต่เบียดเบียนผู้อื่น ด้วยท่อนไม้
บุคคลนั้นละไปแล้ว ย่อมไม่ได้สุข.
สุขกามานิ
ภูตานิ
โย
ทณฺเฑน น หึสติ
อตฺตโน
สุขเมสาโน
เปจฺจ
โส ลภเต สุขํ ฯ
สัตว์ผู้เกิดมาแล้ว เป็นผู้ใคร่สุข
บุคคลใดแสวงหาสุขเพื่อตน
ไม่เบียดเบียนผู้อื่น ด้วยท่อนไม้
บุคคลนั้นละไปแล้ว ย่อมได้สุข.
เมื่อพระธรรมเทศนาจบลง เด็กเหล่านั้นทั้ง 500
บรรลุโสดาปัตติผล.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น