10. เรื่องการฟังธรรม
พระศาสดา
เมื่อประทับอยู่ในพระเชตวัน
ทรงปรารภการฟังธรรม
ตรัสพระธรรมบท พระคาถาที่ 85
และพระคาถาที่ 86 นี้
ครั้งหนึ่ง ประชาชนชาวเมืองสาวัตถี
ได้พร้อมเพรียงกันถวายทานแก่ภิกษุทั้งหลาย
และได้จัดแจงให้ภิกษุแสดงธรรมตลอดคืนยังรุ่ง
แต่มีหลายคนไม่สามารถนั่งฟังธรรมตลอดคืนได้
และได้เดินทางกลับบ้านเสียก่อน
มีบางคนเท่านั้นที่ฟังธรรมได้ตลอดคน แต่ส่วนใหญ่ก็ได้นั่งสับประหงก ฟังธรรมไม่รู้เรื่อง มีแค่ไม่กี่คนที่ตั้งใจฟังธรรม
ในวันรุ่งขึ้น พวกพระภิกษุนั่งสนทนากันในโรงธรรมถึงเรื่องนี้
พระศาสดาเมื่อทราบเรื่องที่พระภิกษุสนทนากันนั้นแล้ว จึงตรัสว่า “ภิกษุทั้งหลาย คนส่วนใหญ่ยังยึดติดอยู่กับโลกนี้
จะมีส่วนน้อยเท่านั้นที่จะข้ามไปยังฝั่งโน้นคือพระนิพพานได้”
จากนั้น พระศาสดาได้ตรัส พระธรรมบท พระคาถาที่ 85
และพระคาถาที่ 86 ว่า
อปฺปกา เต มนุสฺเสสุ
เย ชนา ปารคามิโน
อถายํ อิตรา ปชา
ตีรเมวานุธาวติฯ
ในหมู่มนุษย์ทั้งหลาย
ผู้ถึงฝั่ง(นิพพาน)ได้ มีน้อย
ส่วนคนนอกนี้
ได้แต่วิ่งเลาะฝั่งเท่านั้น.
เย จ โข สมฺมทกฺขาเต
ธมฺเม ธมฺมานุวตฺติโน
เต ชนา ปารเมสฺสนฺติ
มจฺจุเธยฺยํ
สุทุตฺตรํฯ
คนที่ประพฤติสมควรแก่ธรรม
ในธรรมที่เรากล่าวแล้วโดยชอบ
ก็จักข้ามบ่วงมฤตยูอันข้ามได้ยาก
จนถึงฟากฝั่งได้.
เมื่อพระสัทธรรมเทศนาจบลง ชนเป็นอันมาก ได้บรรลุพระอริยผลทั้งหลาย มีพระโสดาปัตติผลเป็นต้น.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น