02. เรื่องพระมหากัสสปเถระ
พระศาสดา
เมื่อประทับอยู่ในพระเวฬุวัน
ทรงปรารภพระมหากัสสปเถระ ตรัสพระธรรมบท พระคาถาที่ 91 นี้
ครั้งหนึ่ง
พระศาสดาทรงจำพรรษาอยู่ในกรุงราชคฤห์
พร้อมด้วยพระภิกษุจำนวนหนึ่ง
ก่อนจะออกพรรษาประมาณสองสัปดาห์
ได้รับสั่งให้แจ้งแก่ภิกษุทั้งหลายว่า
พระองค์จะเสด็จออกจากกรุงราชคฤห์ไปสู่ที่จาริก
พวกภิกษุบางรูปจึงได้รมบาตรและย้อมจีวรเป็นต้นของตนเพื่อจะตามเสด็จพระศาสดา
เมื่อภิกษุบางรูปเห็นพระมหากัสสปเถระซักจีวร
ก็ได้พากันคาดเดาว่า “มีประชาชนเป็นอันมากทั้งในเมืองและนอกเมืองต่างให้ความเคารพนับถือพระมหากัสสปเถระมาก
และคนเหล่านี้ก็ได้คอยอุปถัมภ์ท่านด้วยปัจจัย 4
จะเป็นไปได้ละหรือที่พระมหากัสสปเถระจะจากอุบาสกอุบาสิกาเหล่านี้ตามเสด็จพระศาสดาไปได้”
เมื่อครบ 2
สัปดาห์ตามที่พระศาสดาทรงประกาศว่าจะเสด็จไป
พระศาสดามีดำริว่า “จะต้องมีภิกษุไปในงานมงคลและงานอวมงคลที่ประชาชนจัดขึ้น
จะปล่อยให้วัดร้างว่างเปล่าโดยไม่มีพระภิกษุอยู่เป็นการไม่สมควร” ดังนั้นพระองค์จึงตัดสินพระทัยที่จะให้มีภิกษุบางรูปอยู่ที่วัดไม่ตามเสด็จพระองค์ไป
และพระที่สมควรจะอยู่เฝ้าวัดก็คือพระมหากัสสปเถระ
ในที่สุดพระมหากัสสปเถระก็ได้อยู่เฝ้าวัด
พร้อมด้วยด้วยภิกษุผู้เป็นบริวารของท่าน
ภิกษุทั้งหลายได้ซุบซิบนินทาว่า “ผู้มีอายุทั้งหลาย พวกท่านเห็นไหมล่ะ พระมหากัสสปเถระไม่ได้ตามเสด็จพระศาสดา
ดังที่เราทั้งหลายคาดการณ์ไว้แต่แรก” พระศาสดาเมื่อได้สดับคำของภิกษุเหล่านั้นแล้ว
ตรัสว่า “ภิกษุทั้งหลาย
เธอทั้งหลายต้องการจะพูดว่า
กัสสปะบุตรของเรามีความยึดติดอยู่กับอุบาสกอุบาสิกาชาวกรุงราชคฤห์
และกับปัจจัยทั้งหลาย ใช่หรือไม่
เธอทั้งหลายเข้าใจผิดเสียแล้ว
กัสสปบุตรของเราอยู่ที่นี่เพราะเราขอให้อยู่ หาใช่เพราะมีความยึดติดอยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง
ณ ทีนี้ไม่”
และพระศาสดาได้ตรัสอีกว่า
“ภิกษุทั้งหลาย
เพราะอย่างนี้แล เราจึงกล่าวข้อปฏิบัติอันเปรียบด้วยพระจันทร์
และข้อปฏิบัติแห่งวงศ์ของพระอริยะ
อ้างเอากัสสปบุตรของเราให้เป็นต้น
ชื่อว่าความข้องในปัจจัยก็ดี
ตระกูลก็ดี วิหารก็ดี บริเวณก็ดี
ย่อมไม่มีแก่บุตรของเรา
บุตรของเราไม่ข้องในอะไรๆเลย
เหมือนพยาหงส์ ร่อนลงในเปือกตม เที่ยวไปในเปือกตมนั้นแล้ว ก็บินไปฉะนั้น”
จากนั้น พระศาสดาได้ตรัสพระธรรมบท พระคาถาที่ 91 ว่า
อุยฺยุญฺชนฺติ สตีมนฺโต
น นิเกเต รมนฺติ เต
หํสา ว ปลลลํ หิตฺวา
โอกโมกํ ชหนฺติ เตฯ
ผู้มีสติ พยายามอยู่เนืองๆ
จะไม่ยินดีในที่อยู่อาศัย
สามารถสละชีวิตในบ้านได้
เหมือนหงส์ทั้งหลายสละเปือกตม.
เมื่อพระสัทธรรมเทศนาจบลง ชนเป็นอันมาก บรรลุพระอริยผลทั้งหลาย มีพระโสดาปัตติผลเป็นต้น.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น