วันพุธที่ 10 ธันวาคม พ.ศ. 2557

พาลวรรค: 05. เรื่องพระอุทายีเถระ



05. เรื่องพระอุทายีเถระ

พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเชตวัน  ทรงปรารภพระอุทายีเถระ  ตรัสพระธรรมธรรมบท พระคาถาที่ 64 นี้

พระอุทายีเถระ  มักจะไปนั่งอยู่บนธรรมาสน์  ที่พระเถระผู้ทรงภูมิความรู้ใช้แสดงธรรมเทศนา  มีคราวหนึ่ง พวกภิกษุอาคันตุกะเห็นพระอุทายีเถระแล้ว เข้าใจว่า ภิกษุนี้จักเป็นพระมหาเถระผู้พหุสูตจึงถามปัญหาเกี่ยวกับขันธ์ทั้งหลาย  พระอุทายีเถระตอบปัญหานั้นไม่ได้  เพราะไม่มีความรู้ด้านธรรมะใดๆเลย  พวกภิกษุอาคันตุกะมีความประหลาดใดมาก  ที่ภิกษุอยู่ในวัดเดียวกับพระศาสดา  แต่ไม่รู้แม้แต่เรื่องขันธ์และอายตนะทั้งหลาย

พระศาสดาได้ตรัสกับภิกษุอาคันตุกะเหล่านี้ ด้วยพระธรรมบท พระคาถาที่ 64 ว่า

ยาวชีวมฺปิ เจ พาโล
ปณฺฑิตํ ปยิรุปาเสติ
น โส ธมฺมํ วิชานาติ
ทพฺพิ สูปรสํ ยถาฯ

คนโง่เข้าไปหาคนฉลาด แม้ตลอดชีวิต
ก็ไม่รู้ธรรมได้
เหมือนทัพพีไม่รู้รสแกง.

เมื่อพระสัทธรรมเทศนาจบลง ภิกษุอาคันตุกะทั้งหลาย  ได้บรรลุพระอรหัตตผล.

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น