08.เรื่องพ่อค้ามีทรัพย์มาก
พระศาสดา
เมื่อประทับอยู่ในพระเชตวัน ทรงปรารภพ่อค้ามีทรัพย์มาก ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า อิธ
วสฺสํ เป็นต้น
ในกาลครั้งหนึ่ง มีพ่อค้าจากเมืองพาราณสีผู้หนึ่ง นำกองเกวียนบรรทุกสินค้า 500
เล่ม มาพักอยู่ที่ฝั่งแม่น้ำ คืนนั้นได้เกิดฝนตกหนัก น้ำล้นตลิ่งตลอด 7
วัน
พ่อค้านั้นคิดจะจอดเกวียนขายสินค้าอยู่ที่นั่นตลอด 3
ฤดู
พระศาสดาทรงทราบด้วยพระอนาคตังสญาณว่า
พ่อค้านี้จะเสียชีวิตภายใน 7
วัน จึงได้ตรัสบอกพระอานนทเถระ
พระอานนทเถระก็ได้ไปแจ้งพ่อค้าถึงเรื่องที่เขาจะเสียชีวิตภายใน 7 วันดังกล่าว
พ่อค้าพอได้ฟังก็เกิดสลดใจ
ได้อาราธนาพระศาสดาพร้อมภิกษุสงฆ์มารับอาหารบิณฑบาตตลอด 7 วัน
ในวันที่ 7
พระศาสดา ได้ตรัสอนุโมทนกถา ว่า “อุบาสก
ธรรมดาบัณฑิต คิดว่า เราจักอยู่ในที่นี้แหละตลอดฤดูฝนเป็นต้น จักประกอบการงานชนิดนี้ๆ ย่อมไม่ควร
ควรคิดถึงอันตรายแห่งชีวิตของตนเท่านั้น
“
จากนั้น
พระศาสดาจึงตรัสพระธรรมบท
พระคาถานี้ว่า
อิธ
วสฺสํ วสิสฺสามิ
อิธ
เหมนฺตคิมฺหิสุ
อิติ
พาโล วิจินฺเตติ
อนฺตรายํ
น พุชฺฌติ ฯ
คนพาลย่อมคิดว่า
เราจักอยู่ในที่นี้ตลอดฤดูฝน
จักอยู่ในที่นี้ในฤดูหนาว และฤดูร้อน
หารู้ถึงอันตรายไม่.
เมื่อพระธรรมเทศนาจบลง พ่อค้ามีทรัพย์มากนั้น ได้บรรลุโสดาปัตติผล พระธรรมเทศนามีประโยชน์แก่บุคคลที่ประชุมกัน
ฝ่ายพ่อค้านั้นได้เดินตามส่งเสด็จพระศาสดาไปชั่วขณะหนึ่งแล้วเดินทางกลับ มานอนบนที่นอน
มีความรู้สึกปวดศีรษะอย่างรุนแรงและเสียชีวิตในเวลาต่อมา และได้ไปเกิดในสวรรค์ชั้นดุสิต
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น