พราหมณวรรค:17.เรื่องพระสารีบุตรเถระ

17.เรื่องพระสารีบุตรเถระ

พระศาสดา  เมื่อประทับอยู่ในพระเวฬุวัน  ทรงปรารภพระสารีบุตรเถระ  ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า  อกฺโกธนํ  เป็นต้น

พระสารีบุตร  พร้อมด้วยภิกษุจำนวน  500  รูป  ได้เข้าไปในหมู่บ้านนาลกะ  และได้ไปยืนบิณฑบาตอยู่ที่ประตูบ้านของโยมมารดาของท่าน  และโยมมารดาของท่านก็ได้มิมนต์ท่านพร้อมด้วยภิกษุเหล่านั้นเข้าไปในบ้าน  ในขณะที่ถวายอาหารบิณฑบาตแด่พระลูกชาย   นางได้ด่าว่าและพูดกระแทกแดกดันลูกชาย   ว่าเป็นพวกขอบกินเดน  ทิ้งทรัพย์ 80 โกฏิออกไปบวช  ทำให้นางได้รับความเสียหาย   และเมื่อถวายอาหารบิณฑบาตแก่ภิกษุทั้งหลายนางก็ได้พูดกระแนะกระแหนในทำนองว่าเป็นพวกที่ทำลูกชายของนางให้เป็นคนรับใช้   พระสารีบุตรไม่พูดโต้ตอบอะไรสักคำ  เมื่อรับอาหารบิณฑบาตจากมารดาแล้ว  ก็เดินกลับวัดพระเวฬุวัน   เมื่อกลับถึงวัดแล้ว  ภิกษุทั้งหลาย  ได้สนทนากันในธรรมสภาว่า “ผู้มีอายุทั้งหลาย  คุณของพระสารีบุตรน่าอัศจรรย์หนอ  เมื่อมารดาของท่านด่าว่า  จะโกรธแม้สักนิดหนึ่งก็ไม่มี”   พระศาสดาเสด็จมาตรัสถามถึงหัวข้อสนทนาของภิกษุเหล่านั้นแล้ว  ตรัสว่า  “ภิกษุทั้งหลาย  ธรรมดาพระขีณาสพทั้งหลาย  เป็นผู้ไม่โกรธเลย”

จากนั้น  พระศาสดาตรัสพระธรรมบท  พระคาถานี้ว่า

อกฺโกธนํ  วตฺตวนฺตํ

สีลวนฺตํ   อนุสฺสทํ

ทนฺตํ  อนฺติมสารีรํ

ตมหํ  พฺรูมิ  พฺราหฺมณํ  ฯ

เราเรียกผู้ไม่โกรธ  มีวัตร

มีศีล  ไม่มีตัณหาเครื่องฟูขึ้น

ผู้ฝึกแล้ว  มีสรีระในที่สุด

นั้นว่า  เป็นพราหมณ์.

เมื่อพระธรรมเทศนาจบลง   ชนเป็นอันมาก  บรรลุอริยผลทั้งหลาย  มีโสดาปัตติผลเป็นต้น.