29. เรื่องพระเรวตเถระ
พระศาสดา
เมื่อประทับอยู่ในบุพพาราม
ทรงปรารภพระเรวตเถระ
ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า โยธ ปุญญญฺจเป็นต้น
วันหนึ่ง
ภิกษุทั้งหลายสนทนากันในธรรมสภาว่า
“น่าอัศจรรย์ สามเณร(เรวตะ)มีลาภมาก น่าอัศจรรย์สามเณร(เรวตะ) มีบุญมาก รูปเดียวแท้ๆ
สามารถสร้างเรือนยอด 500
หลังสำหรับภิกษุ 500
รูปได้” พระศาสดาเสด็จมาตรัสถามถึงหัวข้อที่สนทนากันนั้น แล้วตรัสว่า
“ภิกษุทั้งหลาย
บุญย่อมไม่มีแก่บุตรของเรา
บาปก็มิได้มี บุญบาปทั้ง 2
เธอละได้แล้ว”
จากนั้น
พระศาสดาได้ตรัสพระธรรมบท
พระคาถานี้ว่า
โยธ
ปุญฺญญฺจ ปาปญฺจ
อุโภ
สงฺคํ อุปจฺจคา
อโสกํ
วิรชํ สุทฺธํ
ตมหํ
พฺรูมิ พฺราหฺมณํ ฯ
ผู้ใดล่วงบุญและบาปทั้ง 2
และกิเลสเครื่องข้องเสียได้ ในโลกนี้
เราเรียกผู้นั้น ซึ่งไม่มีความโศก มีธุลีไปปราศแล้ว
ผู้บริสุทธิ์แล้ว ว่าเป็นพราหมณ์.
เมื่อพระธรรมเทศนาจบลง ชนเป็นอันมาก
บรรลุอริยผลทั้งหลาย
มีโสดปัตติผลเป็นต้น.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น