มัคควรรค:10.เรื่องนางปฏาจารา

10.เรื่องนางปฏาจารา

พระศาสดา  เมื่อประทับอยู่ในพระเชตวัน  ทรงปรารภนางปฏาจารา  ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า  น  สนฺติ  ปุตฺตา  เป็นต้น

เมื่อนางปฏาจาราสูญเสียสามี   บุตรสองคน  ตลอดจนมารดาบิดา   และพี่น้องอีก 3 คน ในเวลาเกือบจะพร้อมกันนั้น   นางก็จึงเกือบจะเสียสติ   เมื่อนางมาเฝ้า   พระศาสดาตรัสกับนางว่า “ปฏาจารา  ชื่อว่าปิยชนทั้งหลายมีบุตรเป็นต้น  ย่อมไม่สามารถเป็นผู้ต้านทานหรือป้องกัน  ของบุคคลผู้ไปสู่ปรโลกได้  เพราะฉะนั้น  ชนเหล่านั้น  แม้มีอยู่  ก็ชื่อว่าไม่มีแท้  การที่บัณฑิตชำระศีลให้หมดจดแล้ว  ชำระหนทางเป็นที่ไปพระนิพพานเพื่อตนนั่นแล  ย่อมสมควร”

จากนั้น  พระศาสดาจึงตรัสพระธรรมบท  สองพระคาถานี้ว่า

น  สนฺติ  ปุตฺตา  ตาณาย

น  ปิตา  นปิ  พนฺธวา

อนฺตเกนาธิปนฺนยสฺส

นตฺถิ  ญาตีสุ  ตาณตา  ฯ

เอตมตฺถวสํ  ญตฺวา

ปณฺฑิโต  สีลสํวุโต

นิพฺพานคมนํ  มค์คํ

ขิปฺปเมว  วิโสธเย  ฯ

บุตรทั้งหลาย  ย่อมไม่มีเพื่อต้านทาน

บิดาและพวกพ้องทั้งหลาย  ก็ไม่มีเพื่อต้านทาน 

เมื่อบุคคลถูกความตายครอบงำแล้ว

ความต้านทานในญาติทั้งหลาย  ย่อมไม่มี.

บัณฑิต ทราบอำนาจเนื้อความ

ดังนี้แล้ว  เป็นผู้สำรวมในศีล

พึงชำระทางเป็นที่ไปพระนิพพาน

ให้หมดจดพลันทีเดียว.

เมื่อพระธรรมเทศนาจบลง  นางปฏาจารา  บรรลุโสดาปัตติผล  ชนเหล่าอื่นเป็นอันมาก  บรรลุอริยผลทั้งหลาย   มีโสดาปัตติผลเป็นต้น.