22.เรื่องภิกษุรูปใดรูปหนึ่ง
พระศาสดา
เมื่อประทับอยู่ในพระเชตวัน
ทรงปรารภภิกษุรูปใดรูปหนึ่ง
ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า นิธาย เป็นต้น
ในกาลครั้งหนึ่ง ภิกษุรูปหนึ่ง เรียนพระกัมมัฏฐานจากพระศาสดาแล้ว ได้เดนทางเข้าไปปฏิบัติธรรมอยู่ในป่าแห่งหนึ่ง หลังจากที่ได้บรรลุเป็นพระอรหันต์แล้ว ก็ได้กลับมาเฝ้าพระศาสดา
เพื่อจะกราบบังคมทูลถึงคุณธรรมที่ตนได้บรรลุถึงแล้ว ในระหว่างทาง
ได้เดินทางผ่านหมู่บ้านแห่งหนึ่ง
ขณะที่กำลังจะผ่านพ้นหมู่บ้านนั้นไป
ก็มีหญิงคนหนึ่งทะเลาะกับสามีหนีออกจากบ้านจะกลับไปที่บ้านของบิดามารดา นางจึงเดินตามหลังพระรูปนี้มา
ข้างสามีก็ได้เดินตามหาภรรยาเห็นนางเดินตามหลังพระภิกษุนี้อยู่
ก็ตะโกนให้พระภิกษุหยุดแล้วข่มขู่คุกคามจะเอาชีวิตพระภิกษุให้ได้
เพราะเข้าใจว่าภิกษุนี้นัดแนะให้ภรรยาตนหนีตามกันมา
พระภิกษุนี้ถูกชายผู้สามีของหญิงนั้นทุบตีจนร่างกายฟกช้ำดำเขียวทั่วตัว ข้างภรรยาก็ได้เข้าห้ามไม่ให้ทุบตี
โดยนางบอกว่ามาเองโดยที่พระภิกษุมิได้นัดหมายแต่อย่าใด แต่คำอธิบายนั้นก็ยิ่งกระพือไฟแห่งความโกรธให้แก่สามีมากยิ่งขึ้น เมื่อได้ทุบตีภิกษุนั้นจนหนำใจแล้ว ผู้สามีก็ได้พาภรรยากลับบ้าน ส่วนพระภิกษุก็เดินทางต่อไป
เมื่อเดินทางไปถึงวัดพระเชตวันแล้ว
ภิกษุทั้งหลายมาช่วยกันนวดเฟ้นร่างกายให้ท่าน และเห็นร่างกายฟกช้ำ จึงถามท่านว่าไปถูกใครทุบตีมา ท่านก็ได้เล่าให้ฟัง พระเหล่านั้นจึงถามว่า “เมื่อท่านถูกชายผู้นั้นทุบตี ท่านได้พูดอะไรออกไปหรืไม่ ? หรือว่าท่านเกิดความโกรธหรือไม่
?” เมื่อท่านบอกว่า “ภิกษุทั้งหลาย ความโกรธย่อมไม่เกิดขึ้นแก่เรา”
ภิกษุเหล่านั้นจึงนำความขึ้นกราบบังคมทูลพระศาสดา พระศาสดาตรัสว่า “ภิกษุทั้งหลาย ธรรมดาพระขีณาสพทั้งหลาย มีอาชญาอันวางแล้ว พระขีณาสพเหล่านั้น ย่อมไม่ทำความโกรธ ในชนทั้งหลาย
แม้ผู้ประหารอยู่”
จากนั้น
พระศาสดาได้ตรัสพระธรรมบท
พระคาถานี้ว่า
นิธาย
ทณฺฑํ ภูเตสุ
ตเสสุ
ถาวเรสุ จ
โย
น หนฺติ น
ฆาเตติ
ตมหํ
พฺรูมิ พฺราหฺมณํ ฯ
ผู้ใด วางอาชญาในสัตว์ทั้งหลาย
ผู้สะดุ้งและผู้มั่นคง
ไม่ฆ่าเอง
ไม่ใช้ให้ผู้อื่นฆ่า
เราเรียก
ผู้นั้น ว่า เป็นพราหมณ์.
เมื่อพระธรรมเทศนาจบลง ชนเป็นอันมาก บรรลุอริยผลทั้งหลาย มีโสดาปัตติผลเป็นต้น.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น