09.เรื่องพระสันตกายเถระ
พระศาสดา
เมื่อประทับอยู่ในพระเชตวัน
ทรงปรารภพระสันตกายเถระ
ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า สนฺตกาโย
เป็นต้น
พระสันตกายเถระ เคยเป็นราชสีห์มาแต่อดีตชาติ มีความสำรวมระวังกายอยู่เป็นนิตย์ ไม่เคยแสดงอาการคะนองมือคะนองเท้า แม้แต่จะบิดกายก็ไม่เคยทำ
ลักษณะของพระเถระรูปนี้ไม่ผิดกับพฤติกรรมของราชสีห์ คือ
ราชสีห์เมื่อกลับจากหาอาหาร
คืนสู่ถ้ำที่พักอาศัยของมันแล้ว
มันก็จะนอนลงบนผงมโนสิลา
และหรดาลที่โรยไว้ตลอด 7
วัน พอถึงวันที่ 7
มันก็จะตรวจดูที่นอน
ถ้าเห็นผงที่โรยไว้นี้กระจุยกระจาย เพราะกระดิกหาง หู หรือยันเท้าไปถูก มันจะลงโทษตัวเองด้วยการอดอาหาร ไม่ออกไปไหน
เป็นเวลา 7
วัน แต่หากผงนั้นไม่กระจุยกระจาย มันก็จะภาคภูมิใจ เดนออกจากถ้ำ
บิดกาย ชำเลืองดูทิศทั้ง 4
แล้วออกหาอาหาร
ภิกษุทั้งหลาย
นำเรื่องพฤติกรรมของพระสันตกายเถระกราบทูลพระศาสดา พระศาสดาตรัสว่า “ภิกษุทั้งหลาย
ธรรมดาภิกษุ
พึงเป็นผู้สงบทางทวารทั้งหลายมีกายทวารเป็นต้นโดยแท้ เหมือนกับสันตกายเถระฉะนั้น”
จากนั้น
พระศาสดาได้ตรัสพระธรรมบท
พระคาถานี้ว่า
สนฺตกาโย
สนฺตวาโจ
สนฺตมโน สุสมาหิโต
วนฺตโลกามิโส
ภิกฺขุ
อุปสนฺโตติ
วุจฺจติ ฯ
ภิกษุผู้มีกายสงบ มีวาจาสงบ
มีใจสงบผู้ตั้งมั่นดีแล้ว
มีอามิสในโลกอันคายเสียแล้ว
เราเรียกว่า ผู้สงบระงับ.
เมื่อพระธรรมเทศนาจบลง พระเถระบรรลุพระอรหัตตผล พระธรรมเทศนามีประโยชน์ แม้แก่ชนผู้มาประชุมกัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น